Цитата из книги Дзень Святога Патрыка (Ганна Севярынец)
«У кожным чалавеку, пакуль ён жыве, нібыта напружана гудзе нейкі велізарны магніт, які прыцягвае да сябе цэлую сонечную сістэму рэчаў, падзей, словаў, пачуццяў, сюжэтных скрыжаванняў, успамінаў і надзей, крыўд і дараванняў, кахання і нелюбові. І раптам – раз! Электрычнасць выключаецца, току няма, магніт пераўтвараецца ў непатрэбную жалязяку. Зоркі і планеты тваёй сістэмы разлятаюцца ў бясконцасці. І тое, што зараз ляжыць сярод апошніх шаўкоў і паркаляў – гэта зусім не тое, чым быў чалавек. Тое – заняло свае векавечныя арбіты ў Сусвеце»